'De woestijn'
Door: monstertje
Blijf op de hoogte en volg Sanne
15 Oktober 2010 | Nederland, Amsterdam
Hallo allemaal,
Hier weer een verslag uit Alice springs. Dit ligt in het midden van Autralie. het centraal gebied van Australie is een woestijngebied en dus lekker warm en bijna nooit regen. Afgelopen weken had het hier wel wat geregend dus was de woestijn mooi rood met groen en verschillende kleuren bloemen als paars, geel en oranje. Het zag er dus heel mooi uit. Voor degenen die hebben opgezocht wat de Uluru is weten misschien wel dat dit midden in de woestijn is en ook wel bekent staat als Ayers rock. Naast de kangoeroe en koala is dit ook een bekend symbool van Autralie.
Op school heb ik altijd geleerd dat woestijnen heel warm is het bijna nooit regent en dus droog is. Ik denk dat jullie allen dit ook hebben geleerd. Wij zijn er achter gekomen dat dit 1 grote leugen is. Wij zijn namelijk midden in de woestijn gestrand vanwege de regen. Ook zijn wij in de woestijn bijna verdonken door de regen. Hier zijn er geen echte rivieren. Normaal gesproken horen deze namelijk uittedrogen. De wegen liggen hier dan ook gewoon op de weg. Als het regent kan het water dus op de weg blijven liggen. Het heeft dus hier zo hard geregent dat de wegen op stukken wel 1m onderwater stonden. De politie heeft toen een aantal wegen afgsloten. Zodoende zaten we vast in de regen. Ik zal even vanaf het begin aan vertellen zodat jullie ook nog wat van mijn verhaal begrijpen.
Als ik het goed heb zijn we maandag van Sydney naar Alice sprins gevlogen. Het was hier heelijk warm (en droog). De rivieren stonden droog en ik kon lekker aan mijn kleurtje werken. Alice springs vonden wij allemaal niet zo heel bijzonder. We hebben wat boodschappen gedaan en wat gedronken. Verder hebben we het rustig aangedaan wat de volgende dag zouden we om 6.00 uur worden opgehaald voor de tocht naar de Uluru. Ik noem hem lekker geen Ayers rock want Uluru klinkt veel beter. Wel hebben we hier wat aboriginals gezien. Wat kunnen deze mensen stinken zeg. Je wilt echt niet dichter als 10m bij hun in de buurt komen. Maar goed ze wonen hier en je moet het ermee doen.
Disndag vroeg opgestaan om naar de Uluru te vertrekken. Dus is een tocht van we 3 a 4 uur. De wegen zijn hier erg recht. Je kan er bijna een liniaal naast leggen. In totaal zaten er misschien een stuk of 10 bochten in de weg en zijn we maar 2 keer echt afgeslagen. Ook is het hier echt super druk op de weg. Ik heb in totaal wel 4 tegenliggers gezien en ja ik heb ze geteld. Dit zouden we ook maar eens in Nederland moeten doen. We gaan hier een 3daagse tocht maken en gingen met de groep kamperen. Onze groep bestond uit nog 1 nederlander, 2 italianen, 3 fransen, wat engelsen, een paar duitsers en 2 gidsen waarvan er 1 uit Frankrijk kwam en een echte aussie onze Micuel!! Onderweg zijn we een paar keer gestopt en onze eerste levende kangoeroe gezien. Helaas zat deze wel in een kooitje. In ons kamp aangekomen zijn we eerst wat gaan eten en daarna op weggegaan naar de Uluru. Eerst langs een soort centrum waar ze wat vertelden over de aboriginals en waar je ook spullen gemaakt door de aboriginals kon kopen. Ik vond het meer een commercieel iets maarja het hoorde bij de tour. Hierna konden we eindelijk naar de Uluru. Dit was erg leuk om te zien. Normaal zie je hem alleen op plaatjes en nou kon je hem aanraken. We hebben een wandeling rondom gemaakt en onderweg nog een rondleiding gemaakt en informatie gekregen over de muurschilderingen. We konden de Uluru niet beklimmen vanwege de voorspelde maar uitgebleven regen. Het werd eigenlijk nog wle erg mooi weer. Na de wandeling zijn we naar een lookout gegaan om de Uluru bij zonsondergang te zien. Hierbij waren lekkere hapjes en een glaajes of 2 chamapgne. Hierna terug naar het kamp voor een lekker bbq gemaakt door Micuel.
Volgende dag weer vroeg op 4.45. We zouden namelijk de Uluru gaan bekijken bij zonsopkomst. Helaas bleef het zonnetje weg waardoor de mooie rode gloed ook niet echt te voorzijn kwam. Hierna zijn we opweggegaan naar een andere berg. De kata Tjuta. Dit is voor de aboriginals ook een heilig berg maar veel minder bekent als de Uluru. Rond deze berg hebben we een pittige wandeling gemaakt. Het ging stukken flink omhoog en omlaag maar dit was super leuk om te doen. We waren zelfs nog in gezelschap van een aantal parkieten. Vandaag is het zonnetje helaas niet doorgekomen. Na de wandeling zijn we doorgereden naar een andere kamp. Morgen zouden we namelijk naar de King canyon gaan. Dit is de Autralische versie van de Grand canyon. Bij het kamp is het kampvuur aangestoken en gingen we op het vuur koken. Helaas begon het toen met regenen en zaten we eigenlijk allemaal binnen in plaats van bij het vuur. Vandaag ook weer optijd naar bed want we moesten er weer vroeg uit.
Vanacht had het de hele nacht geregend. In het kamp zijn er alleen wegen van zand dus was hte een flinke modderboel. Vanwege het water wat er over de weg stroomt was het maar de vraag of we wel een wandeling bij de Kings canyon konden maken. Er liep wel wat over de weg maar dit kon onze bus niet stoppen. Ook dit werd weer een pittige wandeling met veel op en neer en door de regen zou heyt ook nog glad worden. De helft van de groep is toen maar gegaan. De 2 gidsen wij, 1 engsle (stephie), 3 fransen, 2 itilianen en 1 duitser. Ons eerste opstakel stond ook wel bekent als hartaanvalberg. Naam zegt wel genoeg. Dit was een flinke klim omhoog. Eigenlijk was dit bijna recht omhoog. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd en konden we gewoon verder. De wandeling ging verder over een platform. Normaal is het drooggebied maar door de regen waren er allemaal watervallen. Tijdens de wandeling ging het steeds harder regenen. Op een gegeven moment moesten we door een waterval om verder te kunnen. Het water sloeg hier naar beneden en je had maar ongeveer 20 cm om je voeten kwijt te kunnen(je kan het vergelijken met een trap die je oversteekt). Iedereen is hier goed doorgekomen. Daarna zijn we snel verder gegaan. Op 1 punt kon je achterom kijken en zag je de waterval weer. Je zag dat deze een stuk groter was geworden door de regen. Toen ik dit tegen Micuel zei antwoorde hij alleen met ja. Toeen ik vroeg of we hier nog weg kwamen antwoorde hij alleen 'loop maar hard door'. Dus dat deden we dan ook. Jeroen, Peter, Stephie en ik liepen steeds een stukje vooruit. Micuel zei ook tegen ons dat wij alvast vooruit moesten gaan en de bordjes moesten volgen. Op een gegeven moment leide de bordjes ons door een aardig diepe rivier met veel stroming. Peter ging voorop en ging al snel kopje onder. Wij 3e zijn toen op zoek gegaan naar een andere overgang en hebben dit ook gevonde. Eenmaal de bordjes verder gevolgd kwamen we bij de waterval uit waar we naar beneden moesten. Dit ging niet lukken en zaten we vast. Gelukkig zagen we de groep ook weer en Micuel wist wel een andere weg. We moesten dus weer de rivier over zo konden we weer bij de groep aansluiten. Aan het eind stond ons nog 1 beproeving te wachten. Normaal moesten we een riviertje oversteken waarvoor je alleen je schoenen moest uittrekken. Dit riviertje was alleen door de regen een woeste wilde en diepe rivier geworden. De rivier kwam tot aan je middel.Micuel ging als eerst om te kijken of de overgang mogelijk was. Hierna volgde Peter omdat hij het koud het van zijn eerdere zwempartij. Daarna gingen mijn camera en ik over. Ik was erg bang dat mijn camera in het water zou vallen. Micuel hielp mij in het begin om een rots heen. Hier struikelde ik half over. Gelukkg viel ik op deze rots en kon Micuel mij vastpakken ook hield ik mijn camera bovenwater. Micuel werd toen wel een beetje boos en zei dat de camera niet belangrijk was. Micuel heeft mij tot de helft geholpen en daarna ben ik alleen verder gegaan. de rivier was zo'n 10m breed. Aan de overkant sneel mijn camera aan de kant gezet en weer terug het water in mensen helpen. Ik stond achter een andere grote rots en kon mensen hun hand aanpakken om ze het laatste eindje te helpen. 1 fransman is wel omgevallen. gelukki konden Micuel en Jeroen hem vastpakken en weer rechtop zetten. Anders was hij zeker weggespoeld. De hele groep is toen veilig overgekomen. Hierna kreeg ik weer een preek van Micuel dat mijn leven belangrijker was als de camera. Overigens heeft mijn mp3 speler wel leren zwemmen. deze was ik vergeten uit mijn zak te halen maar hij doet het nog wel:D!! Toen snel in de bus omkleden en terug naar Alice springs. Helaas had de regen grote delen van de weg onderwater gezet waardoor we op 1 punt vastzaten. de politie had de weg gesloten. Na ongveer 2uur wachten konden we weer veder. Het water was op dit moment nog steeds 0.8m diep. Soms leek de woestijn meer op een moeras dan op een woestijn. Eenmaal in het hotel aangekomen lekker gaan slapen.
Dit was echt een hele belevenis. we hadden wel met z'n alle door de rivier worden meegesleurd en af en toe leek het net op ultimate survival. Gelukkig zijn we allemaal oke. Alleen Jeroen heef in de rivier zijn been een beetje open geschaafd. Al met al vond ik het eigenlijk wel leuk. Ik hou wel een beetje van avontuur en dit was 1 groot avontuur.
Vandaag gaan we verder naar Cairns. Het mag van mij dan wel weer wat rustiger worden. Overigens schijnt de zon nou weer volop. Maar wanneer mensen tegen mij zeggen dat de woestijn droog is gaan mijn gedachte wel uit naar de dag dat ik vast zat in de woestijn omdat de wegen waren overgelopen door de regen.
Zie jullie allemaal weer snel!!
Kus Sanne en de rest!!
Hier weer een verslag uit Alice springs. Dit ligt in het midden van Autralie. het centraal gebied van Australie is een woestijngebied en dus lekker warm en bijna nooit regen. Afgelopen weken had het hier wel wat geregend dus was de woestijn mooi rood met groen en verschillende kleuren bloemen als paars, geel en oranje. Het zag er dus heel mooi uit. Voor degenen die hebben opgezocht wat de Uluru is weten misschien wel dat dit midden in de woestijn is en ook wel bekent staat als Ayers rock. Naast de kangoeroe en koala is dit ook een bekend symbool van Autralie.
Op school heb ik altijd geleerd dat woestijnen heel warm is het bijna nooit regent en dus droog is. Ik denk dat jullie allen dit ook hebben geleerd. Wij zijn er achter gekomen dat dit 1 grote leugen is. Wij zijn namelijk midden in de woestijn gestrand vanwege de regen. Ook zijn wij in de woestijn bijna verdonken door de regen. Hier zijn er geen echte rivieren. Normaal gesproken horen deze namelijk uittedrogen. De wegen liggen hier dan ook gewoon op de weg. Als het regent kan het water dus op de weg blijven liggen. Het heeft dus hier zo hard geregent dat de wegen op stukken wel 1m onderwater stonden. De politie heeft toen een aantal wegen afgsloten. Zodoende zaten we vast in de regen. Ik zal even vanaf het begin aan vertellen zodat jullie ook nog wat van mijn verhaal begrijpen.
Als ik het goed heb zijn we maandag van Sydney naar Alice sprins gevlogen. Het was hier heelijk warm (en droog). De rivieren stonden droog en ik kon lekker aan mijn kleurtje werken. Alice springs vonden wij allemaal niet zo heel bijzonder. We hebben wat boodschappen gedaan en wat gedronken. Verder hebben we het rustig aangedaan wat de volgende dag zouden we om 6.00 uur worden opgehaald voor de tocht naar de Uluru. Ik noem hem lekker geen Ayers rock want Uluru klinkt veel beter. Wel hebben we hier wat aboriginals gezien. Wat kunnen deze mensen stinken zeg. Je wilt echt niet dichter als 10m bij hun in de buurt komen. Maar goed ze wonen hier en je moet het ermee doen.
Disndag vroeg opgestaan om naar de Uluru te vertrekken. Dus is een tocht van we 3 a 4 uur. De wegen zijn hier erg recht. Je kan er bijna een liniaal naast leggen. In totaal zaten er misschien een stuk of 10 bochten in de weg en zijn we maar 2 keer echt afgeslagen. Ook is het hier echt super druk op de weg. Ik heb in totaal wel 4 tegenliggers gezien en ja ik heb ze geteld. Dit zouden we ook maar eens in Nederland moeten doen. We gaan hier een 3daagse tocht maken en gingen met de groep kamperen. Onze groep bestond uit nog 1 nederlander, 2 italianen, 3 fransen, wat engelsen, een paar duitsers en 2 gidsen waarvan er 1 uit Frankrijk kwam en een echte aussie onze Micuel!! Onderweg zijn we een paar keer gestopt en onze eerste levende kangoeroe gezien. Helaas zat deze wel in een kooitje. In ons kamp aangekomen zijn we eerst wat gaan eten en daarna op weggegaan naar de Uluru. Eerst langs een soort centrum waar ze wat vertelden over de aboriginals en waar je ook spullen gemaakt door de aboriginals kon kopen. Ik vond het meer een commercieel iets maarja het hoorde bij de tour. Hierna konden we eindelijk naar de Uluru. Dit was erg leuk om te zien. Normaal zie je hem alleen op plaatjes en nou kon je hem aanraken. We hebben een wandeling rondom gemaakt en onderweg nog een rondleiding gemaakt en informatie gekregen over de muurschilderingen. We konden de Uluru niet beklimmen vanwege de voorspelde maar uitgebleven regen. Het werd eigenlijk nog wle erg mooi weer. Na de wandeling zijn we naar een lookout gegaan om de Uluru bij zonsondergang te zien. Hierbij waren lekkere hapjes en een glaajes of 2 chamapgne. Hierna terug naar het kamp voor een lekker bbq gemaakt door Micuel.
Volgende dag weer vroeg op 4.45. We zouden namelijk de Uluru gaan bekijken bij zonsopkomst. Helaas bleef het zonnetje weg waardoor de mooie rode gloed ook niet echt te voorzijn kwam. Hierna zijn we opweggegaan naar een andere berg. De kata Tjuta. Dit is voor de aboriginals ook een heilig berg maar veel minder bekent als de Uluru. Rond deze berg hebben we een pittige wandeling gemaakt. Het ging stukken flink omhoog en omlaag maar dit was super leuk om te doen. We waren zelfs nog in gezelschap van een aantal parkieten. Vandaag is het zonnetje helaas niet doorgekomen. Na de wandeling zijn we doorgereden naar een andere kamp. Morgen zouden we namelijk naar de King canyon gaan. Dit is de Autralische versie van de Grand canyon. Bij het kamp is het kampvuur aangestoken en gingen we op het vuur koken. Helaas begon het toen met regenen en zaten we eigenlijk allemaal binnen in plaats van bij het vuur. Vandaag ook weer optijd naar bed want we moesten er weer vroeg uit.
Vanacht had het de hele nacht geregend. In het kamp zijn er alleen wegen van zand dus was hte een flinke modderboel. Vanwege het water wat er over de weg stroomt was het maar de vraag of we wel een wandeling bij de Kings canyon konden maken. Er liep wel wat over de weg maar dit kon onze bus niet stoppen. Ook dit werd weer een pittige wandeling met veel op en neer en door de regen zou heyt ook nog glad worden. De helft van de groep is toen maar gegaan. De 2 gidsen wij, 1 engsle (stephie), 3 fransen, 2 itilianen en 1 duitser. Ons eerste opstakel stond ook wel bekent als hartaanvalberg. Naam zegt wel genoeg. Dit was een flinke klim omhoog. Eigenlijk was dit bijna recht omhoog. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd en konden we gewoon verder. De wandeling ging verder over een platform. Normaal is het drooggebied maar door de regen waren er allemaal watervallen. Tijdens de wandeling ging het steeds harder regenen. Op een gegeven moment moesten we door een waterval om verder te kunnen. Het water sloeg hier naar beneden en je had maar ongeveer 20 cm om je voeten kwijt te kunnen(je kan het vergelijken met een trap die je oversteekt). Iedereen is hier goed doorgekomen. Daarna zijn we snel verder gegaan. Op 1 punt kon je achterom kijken en zag je de waterval weer. Je zag dat deze een stuk groter was geworden door de regen. Toen ik dit tegen Micuel zei antwoorde hij alleen met ja. Toeen ik vroeg of we hier nog weg kwamen antwoorde hij alleen 'loop maar hard door'. Dus dat deden we dan ook. Jeroen, Peter, Stephie en ik liepen steeds een stukje vooruit. Micuel zei ook tegen ons dat wij alvast vooruit moesten gaan en de bordjes moesten volgen. Op een gegeven moment leide de bordjes ons door een aardig diepe rivier met veel stroming. Peter ging voorop en ging al snel kopje onder. Wij 3e zijn toen op zoek gegaan naar een andere overgang en hebben dit ook gevonde. Eenmaal de bordjes verder gevolgd kwamen we bij de waterval uit waar we naar beneden moesten. Dit ging niet lukken en zaten we vast. Gelukkig zagen we de groep ook weer en Micuel wist wel een andere weg. We moesten dus weer de rivier over zo konden we weer bij de groep aansluiten. Aan het eind stond ons nog 1 beproeving te wachten. Normaal moesten we een riviertje oversteken waarvoor je alleen je schoenen moest uittrekken. Dit riviertje was alleen door de regen een woeste wilde en diepe rivier geworden. De rivier kwam tot aan je middel.Micuel ging als eerst om te kijken of de overgang mogelijk was. Hierna volgde Peter omdat hij het koud het van zijn eerdere zwempartij. Daarna gingen mijn camera en ik over. Ik was erg bang dat mijn camera in het water zou vallen. Micuel hielp mij in het begin om een rots heen. Hier struikelde ik half over. Gelukkg viel ik op deze rots en kon Micuel mij vastpakken ook hield ik mijn camera bovenwater. Micuel werd toen wel een beetje boos en zei dat de camera niet belangrijk was. Micuel heeft mij tot de helft geholpen en daarna ben ik alleen verder gegaan. de rivier was zo'n 10m breed. Aan de overkant sneel mijn camera aan de kant gezet en weer terug het water in mensen helpen. Ik stond achter een andere grote rots en kon mensen hun hand aanpakken om ze het laatste eindje te helpen. 1 fransman is wel omgevallen. gelukki konden Micuel en Jeroen hem vastpakken en weer rechtop zetten. Anders was hij zeker weggespoeld. De hele groep is toen veilig overgekomen. Hierna kreeg ik weer een preek van Micuel dat mijn leven belangrijker was als de camera. Overigens heeft mijn mp3 speler wel leren zwemmen. deze was ik vergeten uit mijn zak te halen maar hij doet het nog wel:D!! Toen snel in de bus omkleden en terug naar Alice springs. Helaas had de regen grote delen van de weg onderwater gezet waardoor we op 1 punt vastzaten. de politie had de weg gesloten. Na ongveer 2uur wachten konden we weer veder. Het water was op dit moment nog steeds 0.8m diep. Soms leek de woestijn meer op een moeras dan op een woestijn. Eenmaal in het hotel aangekomen lekker gaan slapen.
Dit was echt een hele belevenis. we hadden wel met z'n alle door de rivier worden meegesleurd en af en toe leek het net op ultimate survival. Gelukkig zijn we allemaal oke. Alleen Jeroen heef in de rivier zijn been een beetje open geschaafd. Al met al vond ik het eigenlijk wel leuk. Ik hou wel een beetje van avontuur en dit was 1 groot avontuur.
Vandaag gaan we verder naar Cairns. Het mag van mij dan wel weer wat rustiger worden. Overigens schijnt de zon nou weer volop. Maar wanneer mensen tegen mij zeggen dat de woestijn droog is gaan mijn gedachte wel uit naar de dag dat ik vast zat in de woestijn omdat de wegen waren overgelopen door de regen.
Zie jullie allemaal weer snel!!
Kus Sanne en de rest!!
-
15 Oktober 2010 - 07:42
Silvia:
Das weer een flink avontuur. Goed dat jullie (en de camara + ipod) er ongeschonden doorheen zijn gekomen. Veel plezier verder! -
15 Oktober 2010 - 08:36
Margo:
je kan ze ook niet alleen laten he
maar verder hebben jullie het wel naar de zin lees ik
tot gauw wij gaan zo weer naar baloe -
15 Oktober 2010 - 08:56
Tietia:
wat een belevenis.
je verwacht echt niet dat het daar zo kan regenen dat alles overstroomt en dus gevaarlijk wordt voor de mensen.
gelukkig is het meegevallen voor jullie
groeten aan je broers en ouders -
15 Oktober 2010 - 09:23
E:
Tjonge tjonge wat een avontuur zeg, kan ook alleen maar jullie overkomen he... Bij een woestijn denk ik aan een verdwaalde reiziger met een veldfles bedelend om water. Jullie hebben midden in de woestijn watervallen ! en woeste rivieren.... Heel veel plezier in Cairns Groetjes -
15 Oktober 2010 - 11:48
Paul:
Ook in Cairns is het helaas voor jullie niet het weer zoals het hoort te zijn.Misschien zie ik jullie hier kunnen we een biertje doen -
15 Oktober 2010 - 13:55
Gea Van Seijst :
wel spannend gehad, zo zie je maar weer, het is altijd anders dan het wordt voorgesteld. groet aan je moeder
gea -
15 Oktober 2010 - 13:58
Grady U. Winkel:
t'Is niet te geloven.
Ben der ook wel eens een week of 7 geweest, maar al die tijd kwam
de zon met "bakken uit de lucht".
Overigens was ik er in december/januari maakt misschien toch uit.
Gewoon voorzichtig blijven en genieten van de vakantie.
Ben wel benieuwd naar de foto's.
Groet'n vanuit de P.I.
-
15 Oktober 2010 - 16:02
Aapje:
Zo iets kan ook alleen jou overkomen he! Haha bijna verdrinken in een woestijn.. Gelukkig is iedereen veilig overgekomen. Klinkt wel als een heel stoer avontuur. Idd net ulimate survival!
Hier in Nederland is het al goed afgekoeld en regent het de hele dag al. Terwijl jullie daar lekker in je zwemkleding rondlopen hebben wij hier de winterjassen alweer uit de kast gehaald.
Heel veel plezier in Cairns en de groetjes aan alle vakantiegangers daar!
Kus aapje -
15 Oktober 2010 - 16:20
Miranda:
Heey monstertje,
Wat een avonturen zeg, maar het komt mij wel een beetje bekend voor wat je beschrijft, haha ;). Behalve dan de vele regen, dat had ik niet toen ik er was. Heel veel plezier nog verder op jullie reis!!
Ben stiekem wel een beetje jaloers hoor, wil ook weer reizen.....
Liefs -
15 Oktober 2010 - 18:18
Ragnhilde:
Spookje !!
Lianskie en ik hebben het er even over gehad maar we zijn tot de conclusie gekomen dat dit echt weer iets voor jou is, verdrinken in de woestijn !!!
maar mocht je echt wegspoelen dan komen we je wel redden hoor en kunnen we gelijk een koalabeertje in onze tas proppen
geniet er nog lekker van en maak veel foto's voor ons he !!
liefs Rag en meneer Beau -
15 Oktober 2010 - 18:19
Ragggg:
Ohja... Lanskie vind je een knapperige keutel hihi.
-
15 Oktober 2010 - 18:21
Aapje:
maar wel een lieve knapperige keutel hoor!
kus aapje -
15 Oktober 2010 - 18:25
Raaaagggg:
Ach ja dat is wel waar... gelukkkig meurt ze niet zoals die aboriginals he !!
-
15 Oktober 2010 - 18:36
Linda J:
doen jullie wel een beetje voorzichtig? Ik wil je moeder wel graag heelhuids terugzien en zij wil haar kinderen ook vast graag allemaal weer gezond mee terug nemen.
-
16 Oktober 2010 - 07:32
Viola:
Ja,ja dat was weer ens een helse tocht, ze zeiden ook iedere keer je moet wel zeker van jezelf zijn om mee te gaan. Ik zei dat ben ik toch, als ik alles laat kan ik net zo goed thuis blijven, maar eerlijk gezegd had ik niet het idee dat het zo gevaarlijk was, op een gegeven moment zag ik mijn kinderen aan de ene kant van een kolkende rivier terwijl wij aan de andere kant waren, Michel wilde naar de kinderen toe maar ik zei doe aub niet dan ben ik hier alleen en overal waren bergen en heel veel water, sommige dingen zoals de tuin van Eden mochten we zelfs niet meer zien. De gids gaf ons een seintje dat hij de kinderen ging halen en gelukkig zaten ze op een gegeven moiment weer achter ons, we konden geen hand meer voor de ogen zien zo hard regende het en er kwamen steeds meer watervallen die gevaarlijke stromingen hadden. En ja toen kwam die riier waar we alleen maar de schoenen uit moesten doen,tot onze borst stonden we in het water met een sterke waterstroming. Stond erin en kwam er bij te vallen Michel hield me vast Sanne stond al aan de overkant en riep hier is het niet zo erg als daar, ik zei lekker dan wil terug maar dat kon niet en door de rivier was ook dood eng gelukkig hebben we het allemaal gehaald maar ik hoorde dat het levensgevaarlijk is geweest en dat het in 25 jaar niet zo erg is geweest. We zitten nu in Cairns.
Leuk te lezen dat het zo goed gaat met de beestjes.
Groetjes -
16 Oktober 2010 - 11:34
Paul:
Ben nog in Cairns heb je mijn tel nummer gemaild naar je Hyves (Viola)
als je (jullie)nog zin hebt(hebben) in dat biertje. -
16 Oktober 2010 - 12:58
Linda:
Ongelofelijk... In 25 jaar niet zo erg geweest? Jullie zijn toch ook 25 jaar getrouwd? Volgens mij hebben ze speciaal op jullie gewacht, zodat het een groot avontuur zou worden om noooooit meer te vergeten... :) -
17 Oktober 2010 - 08:15
Linda J:
Hoi Viola,
je kaart is alvast aangekomen en ik blijf je volgen dus gedraag je een beetje.
groetjes -
17 Oktober 2010 - 18:09
Rudina:
Jeetje Sanne, wat heftig allemaal zeg.
Schaatsen is toch een stuk veiliger geloof ik!
Heel veel plezier nog allemaal daar. -
17 Oktober 2010 - 22:00
Gré.:
Één ding is zeker, het is alles behalve saai! Heel veel sterkte de komende dagen/weken! Het is geloof ik alles behalve dat wat de folders beloven! ;-) Maar wel geweldig mooi om mee te maken. Groetjes -
19 Oktober 2010 - 19:22
Mila:
Hey Viola,
Hier eindelijk een berichtje van mij :-)
Hoe gaat het daar met jou en je familie???
Jullie zullen het vast wel naar jullie zin hebben daar...
Al veel mooie dingen gezien lees ik...en dan ben je nog maar op de helft>>>hihihi
En gaat alles ook wel een beetje goed met jou knietjes???
Want daar moet je nu toch niet aan denken...
Nou geniet er lekker van met zijn allen,,,voor je het weet is het weer voorbij...
Bedankt voor het kaartje van jullie.
Ps:Het gesprek voor die functie zbiwér is gekoppeld aan een assesment, dus ik moet eerst 16 nov naar Scheveningen daarvoor en dan afwachten of dat allemaal goed gaat komen :-(
We wachten af...
Nou Viola en hele familie trouwens...maak er wat moois van daar!!!
Groetjes Mila
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
