Laatste stageweek

Hallo allemaal,

Ja mijn stage zit er alweer op. Officieel nog niet helemaal, zou nog 2 weken moeten maar heb op stage geregeld dat ik wat eerder kon stoppen en zo nog wat van Noorwegen zien. Op dit moment zit ik dan ook niet meer in Oslo maar in Bergen.

Eerst natuurlijk mijn laatste week op stage. Maandag had ik mijn eindbeoordeling. Eigenlijk als ik heel eerlijk ben was ik dit vergeten. Had de week ervoor gehoord dat dit zou zijn maar daarna nooit meer aan gedacht. Gelukkig hoefde ik niks voor te bereiden. Heel verrassend heb ik toch mijn stage gehaald. Elke begeleider waarbij ik heb stagegelopen waren erg tevreden. Nou moet school hier nog eventjes in mee gaan.

Rest van de week moest ik nog wel een beetje mijn best doen. Heb eigenlijk een beetje van alles gedaan op de barneradiologie. Daar waar een leuk onderzoek was ben ik gaan kijken en meehelpen. Vrijdag was het erg rustig heb dan ook zelf alle foto's gemaakt en geen 1 is er afgekeurd!!

Overigens begin ik ook al een internationale tv ster te worden. Na mijn tv optreden tijdens het EK schaatsen in Hamar kom ik nou waarschijnlijk ook op de Noorse tv. Er is hier een programma på liv og død wat zich afspeelde in de ziekenhuizen in Noorwegen. Hierbij worden patiënten gevolgd gedurende hun behandeling. Mijn collega en ik werden gebeld om een foto te maken op de nieuwgeboren intensief. Deze patiënt bleek door het programma gevolgd te worden. Gelukkig verliep alles soepeltjes.

Deze week heb ik trouwens ook mijn Noorse dieptepunt bereikt. Wanneer we naar de afdelingen gaan hebben we een mobiele rontgenapparaat dit heeft een lange arm die je kunt bewegen met daaraan een kop. Omdat sommige kinderen dit eng kunnen vinden hebben ze er stickers op geplakt zodat het een giraffe is geworden en ze benoemen we het ook naar kinderen. Toen we even moesten wachten vroeg mijn collega hoe je giraffe in het Nederlands uitspreekt. Nou moet ik dus helaas bekennen dat ik dit gewoon echt niet meer weet. Het word dus tijd dat ik weer naar huis ga.

Naast al mijn avonturen op stage moest ik natuurlijk ook nog een beetje ontspannen. Vrijdag Bennink dan ook gaan sleeën. 2km lang naar beneden en dan met de metro weer omhoog. Dit keer heel verstandig een helm opgezet. Gelukkig maakt het niet uit hoe oud je bent, sleeën blijft leuk!! De eerste keer naar beneden ging nog wat voorzichtig. Er waren namelijk veel bobbels en sturen wilde ook nog niet zo. De laatste keren daarin tegen gingen een stuk sneller. Ging zo snel dat ik soms door de hobbels bijna van mijn sleetje werd geslingerd.

Zaterdag was het dan eindelijk tijd voor mijn grote avontuur. Ik zou namelijk gaan hondensleeën. Dit was iets dat ik van het begin af aan eigenlijk al heel graag wilde doen. Hiervoor moest ik wel naar Beito, dit is zo'n 4 uur rijden vanaf Oslo. De organisatie waarmee ik ging had de busrit heen en terug geregeld dat was dus wel makkelijk. Hoe verder we van Oslo weggingen des te meer sneeuw er kwam. Ik werd dus ook steeds gelukkiger!! Na 4 uur reizen kwamen we eindelijk in Beitostølen aan. Hier werden we door de organisatie opgehaalde voor het laatste stukje naar Beito. Naast mij was er nog een groep van 5 die een vrijgezellenfeestje hadden. Dit waren erg gezellige mensen die mij er helemaal bij betrokken. Ze gaven zelfs aan tegen de gids dat hij alles wel in het Engels mocht uitleggen vanwege mij. Aangekomen op het terrein moesten we ons eerst warm aankleden, het was namelijk -15. Hierna mochten we naar de honden. Het waren allemaal Siberische husky's. In totaal hebben ze daar 45 honden. Bij de honden aangekomen mochten we eerst kennismaken. De gids ging ondertussen de sleeën zo ver klaar maken. Ik blijf het bijzonder vinden hoe snel je een band krijgt met sommige honden terwijl andere honden je niks doen. Uiteindelijk had ik 2 favorietjes. Helaas ben ik hun namen vergeten. Ze hadden van die typische onmogelijke Noorse namen. Toen de slee's klaar waren kregen we een korte instructie en werden de teams samen gesteld. Ik ging met de gids en de bruid op de 3 persoonsslee en de anderen op 2 2-persoons sleeën. Hierna mochten we helpen met de honden inspannen. Mijn grootste favoriet zat gelukkig in mijn team. Helaas werd mijn andere favoriet in een ander team ingedeeld. Zodra je de honden kwam halen werden ze echt helemaal gek van enthousiasme. E worden ze gek van blijdschap dat ze zelfs met elkaar kunnen vechten. Gelukkig gedroegen ze zich dit keer voorbeeldig. Het eerste gedeelte ging ik zitten, kon dus nog een beetje ontspannen. De tocht ging over het meer dus het eerste stuk was het lastigst, dit ging namelijk aardig steil omlaag. Gelukkig ging alles helemaal goed. Op het meer kon ik heerlijk relaxen en genieten. Halverwege gingen we wisselen. Nou mocht ik dus sturen. Super gaaf om op zo'n slee te staan en te worden voortgetrokken door 8 honden. In totaal hebben we zo' 15km afgelegd. In het begin moesten we omlaag dat betekende dus dat we ook weer omhoog moesten. Om de honden te helpen moet je dan meerennen. Door de bouw van onze slee betekende dat ik als enige aan de zijkant moest meerennen. Opzich geen probleem alleen is het pad net zo breed als de slee. Ik moest dus door sneeuw wat over mijn knieën kwamen omhoog rennen. Jullie kunnen je vast voorstellen dat zoiets bij mij niet werkt. Het duurde dan ook niet lang totdat ik door de sneeuw werd opgeslokt. Naast het pad liep het schuin naar beneden en daar kwam ik dus terecht. Tijdens de briefing werd ons gezegd de slee nooit los te laten, de honden lopen namelijk door. Ik werd dus mooi door de honden meegesleept haha. Daarna ben ik maar mee gaan steppen in plaats van rennen. Weer terug mochten we de honden weer losmaken en naar hun plekken brengen. Daarna werden we naar een restaurant gebracht voor wat lokale specialiteiten. Daarna weer met de bus terug naar Oslo. Het sleeën is echt 1 van de leukste dingen die ik ooit in mijn leven heb gedaan. Ik vind het natuurlijk helemaal geweldig om met honden bezig te zijn. Maar het sleeën zelf is erg rustgevend, Alleen het gehijg van de honden, de wind en verder niks. De omgeving was super mooi. Maar daarnaast is het ook wel actief. Je bent de hele tijd aan het sturen en op zware stukken de honden aan het helpen. Wanneer ik de mogelijkheid krijg dit nog eens te gaan doen gaat dit zeker gebeuren. Overigens mocht ik van de gids wel b hn komen werken. Hij vond namelijk dat ik erg leuk met de honden omging en ook het sleeën deed ik volgens hem goed. Dat was dus baanaanbod nummer 4 of 5. Begin de tel kwijt te raken haha.

Vandaag moest ik er dan weer vroeg uit om naar Bergen te vertrekken. De trein ging namelijk al om 8.00. Het zou in totaal 7 uur duren voordat ik in Bergen zou zijn. Gelukkig zou het een van de mooiste treinreizen zijn die er bestaat. Ik moet alleen bekennen dat ik het wat vond tegenvallen. Het was absoluut mooi maar ik had er meer van verwacht. Misschien ben ik wel gewoon verwend aan het worden. In Bergen aangekomen ben ik eerst maar naar het hotel gegaan. Daarna ben ik nog even Bergen in geweest. Bergen is bal Oslo de grootste stad van Noorwegen maar het voelt veel kleiner aan. In Bergen valt jaarlijks ook het meeste neerslag van Noorwegen. Vanwege de ligging aan zee is dit eigenlijk altijd regen. Er ligt ook geen sneeuw hier, het is zelfs warm, 7 graden. Een enorm verschil met gisteren. Volgens het weerbericht blijft het hier de komende dagen droog, wel zo fijn. Vandaag heb ik gewoon een rondje gelopen. Ben eerst naar Brygge geweest dit is de trekpleister van Bergen. Vanaf daar ben ik doorgelopen naar het fortress en rustig aan met een omweg weer richting het hotel.

Ik blijf in Bergen tot woensdag, in de middag ga ik weer met de trein terug naar Oslo. Donderdag komt mijn vader dan weer naar naar Oslo zodat we vrijdag weer naar huis kunnen rijden. Vrijdag zit mijn grote Noorse avontuur er dan ook alweer op. Uiteraard vind ik het fijn om iedereen weer te kunnen zien en lekker met Orlaith te kunnen knuffelen. Aan de andere kant heb ik het ook wel erg naar mijn zin gehad in Noorwegen. Gelukkig heb ik nog een aantal dagen. Moet hier dus maar volop van gaan genieten.

Helaas kan ik vandaag geen foto's oploaden, deze houden jullie nog te goed!!

Kus Sanne